Podstawy Filozofii Jogi - Asteya

Trzecia zasada moralna praktyki jogi – Asteya, czyli nie kradzenie

Asteya w praktyce jogi to więcej niż tylko unikanie fizycznej kradzieży. Obejmuje ona szeroko pojęte korzystanie z czegoś w sposób, który nie jest zgodny z pierwotnym przeznaczeniem. Jogin uważa, że zbieranie rzeczy, których naprawdę nie potrzebuje, to również forma kradzieży.

Niekradzenie nie ogranicza się jedynie do zabrania czegoś, co nie należy do nas. To również unikanie oszustw, nadużyć, pożądliwości i zazdrości.

Na przykład podczas praktyki jogi nie rywalizujemy z innymi, ale traktujemy ich jako inspirację.

Asteya to również szacunek do własnego czasu, energii i zasobów. To unikanie negatywnego myślenia czy szkodliwych nawyków, które mogą pozbawiać nas własnego dobra i rozwoju.

W odniesieniu do innych ludzi, asteya oznacza szacunek dla ich własności, czasu, emocji i przestrzeni życiowej. To unikanie wszelkich form kradzieży, zarówno fizycznej, jak i subtelnej, takiej jak nieuczciwe wykorzystywanie czy odebranie komuś tego, co im się należy. Asteya to nie kradzenie pomysłów, czasu czy uwagi od innych.

Asteya w życiu codziennym oznacza również przyjrzenie się temu, co posiadamy i zastanowienie się, czy możemy podzielić się z innymi. Rachunek sumienia pomaga zrozumieć, że posiadanie nadmiaru może być formą kradzieży, gdy inni mogliby lepiej skorzystać z tego, co mamy. Pozbycie się niepotrzebnych rzeczy otwiera przestrzeń i robi miejsce do tego, co naprawdę potrzebujemy – czy to fizyczne dobra, doświadczenia czy po prostu dobre samopoczucie.